Een aantal weken terug viel ik in de documentaire van Amy Wine House. Het hield mijn aandacht vast. Ik herkende bepaalde worstelingen van mijzelf in haar.
Amy loopt compleet vast in eenzaamheid en het niet kunnen ontvangen van haar succes. Ik zie een groot gebrek aan eigenliefde en eigenwaarde waardoor zij afhankelijk wordt van de liefde en aandacht van haar vriendje. Zij laat zichzelf de ondergang in trekken. Waarom?
Ik herken de gevoelens van eenzaamheid, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen zodat je je min of meer afhankelijk opstelt naar de ander of je omgeving met het gevolg dat je regelmatig in frustratie, onmacht en woede achterblijft.
Wat mij zo in verlangen raakt in het verhaal van Amy is dat zij zichzelf compleet in overgave laat zien met haar allergrootste talent maar ook in haar kwetsbaarheid en diepste valkuilen. Zo puur, zo écht! WOW. Een prachtige spiegel van overgave aan een sterk innerlijke impuls om te leven via haar muziek. Overgave? Overleving? Zij lijkt niet anders te kunnen dan die innerlijke impuls te volgen. Muziek lijkt de aangedreven motor van passie en talent maar ook de zachte pleister op de wonden uit haar verleden.
Zij lijkt haar succes niet te kunnen verwerken in dankbaarheid en liefde voor haarzelf. Zij belandt telkens weer in de onderstroom van emoties waar zij zich geen raad mee weet. Zij lijkt de pijnlijke gevoelens op te vullen, onderdrukken of vermijden met alcohol en drugs.
Zij lijkt de fundering in zichzelf te missen om haar succes op te dragen. Miste zij de steun en veiligheid in zichzelf om haar gevoelens te accepteren en verwerken?
Als je zo open sta met je gevoel en je je geen raad weet hoe je om heb te gaan met al die gevoelens en emoties. Dan raak je overweldigd. Het gevaar ligt daar ook nog dat je je gaat identificeren met je emoties terwijl het wolken zijn die aan je voorbij gaan.
Keer op keer de grootsheid afgezet tegen de minderwaardigheid die naar binnen is gericht. Het alles en niets, waarbij ik ‘het niets’ voorstel als het nietige gevoel van leegte.
Aangrijpend te zien dat het haar niet lukt om het leven en haar succes volledig te ontvangen en zichzelf in licht en liefde te zien en doorvoelen.
Het leven compleet accepteren en omarmen, jezelf compleet liefhebben zodat de energie kan stromen in je lichaam dat zich uit in het gevoel van vitaliteit en levenskracht. Wat een verlangen voel ik in deze woorden. Ik kan haar worsteling voelen omdat ik het herken. Vooral de onmacht het gevecht tegen mijn eigen gevoel. Hoe ver was ik verwijderd geraakt van voelen?
Mijn buurjongen kwam aan met een persoonsomschrijving die overeenkomt met mijn naam of geboorte datum. Ik herken mijzelf in een bepaald opzicht wel in dit type 1 en ik zie ook de overeenkomsten met Amy.
Ik lees: Type 1 is het cijfer van het Individu, van de solidaire éénheid. Enen zijn onafhankelijk, gefocust en vastberaden. Zij stellen een doel op voor zichzelf en behalen dat doel ook. Zij zijn de leiders en uitvinders. Ze kunnen egoïstisch en dominant zijn. Dat maakt het moeilijk om met hen samen te werken. Ze zijn dus als de leider die eenzaam aan de top staat. Vaak zijn ze ook eenzaam. Voelen zich eenzaam. Mensen met persoonlijkheidsnummer 1 zorgen voor veranderingen. Soms groot en opvallend, soms klein maar veelbetekenend.
‘En ja, voor die laatste zin ga ik door het vuur van mijn leven omdat ik heel graag mijn bijdrage wil leveren aan de wereld op mijn eigenzinnige manier verbonden met mijn passie met veel plezier’.
Eenzaam aan de top……van je gevoel. Het lijkt mij vreselijk. Ik kan daarin zo mee voelen met Amy Wine House, Michael Jackson. Zij brachten zo iets moois. Mijn vraag; ‘voelde zij zichzelf ook mooi en dankbaar met de gift die zij aan de wereld gaven? Voelde zij zich gezien door zichzelf of leefde zij nog op de wonden van het verleden?
Toch is eenzaam voelen inmiddels anders voor mij dan eenzaam zijn. Eenzaam voelen is een oude emotie die erkenning vraagt. Ik hoef niet eenzaam te zijn want er zijn genoeg mensen waar ik mij mee kan verbinden. Het lastige is alleen dat ik in dat gevoel van eenzaamheid de verbinding met mijzelf vaak even kwijt ben. Alsof de emotie mij overneemt.
Ik heb ook ontdekt dat ik graag alleen ben. Ik ben niet meer vreemd daarin.(wat ik altijd dacht) Ik kan ook echt genieten. Ik heb het zelfs nodig om op te laden en verbonden te blijven. Dit past blijkbaar echt bij mij. Daarin heb ik mijzelf nu gezien en erkend, dit is eigenliefde opbouwen en dat herstelt mij fundering.
Eenzaam voel ik mij ook als ik mij niet gezien voel. Als het er mag zijn (van mij) kan ik ontspannen en ontstaat er ruimte. In die ruimte realiseer ik mij wat ik heb en wat er mogelijk is. Met passie en plezier pak ik het werk weer op van mijn hart en dromen.
Ik herken eenzaamheid ook op het vlak van ‘mij niet begrepen voelen’. In dat wat ik waarneem vanuit mijn heldervoelendheid, dat wat ik zie en anderen dan niet kunnen zien en bewust zijn. Dat wat ik nog niet altijd goed down to earth in woorden kan communiceren. Ik voel mij dus nu nog wel eens eenzaam in mijn wereld van mijn belevingen en waarnemingen. Ik heb er wel steeds minder last van omdat ik nu meer het doel en nut zie van deze ervaringen. Ook voel ik steeds meer de betekenis van ‘hemel op aarde brengen’. Dé uitdaging om vorm te geven aan kennis, talent en gaven om deze neer te zetten op een fundering die ik zelf herstel en creëer. Ik werk met zoveel passie en plezier aan verbinding en vernieuwing. Ik heb alle vertrouwen dat de vorm zich concreet maakt op de juiste tijd op het juiste moment. Voor nu werk ik dus ook nog steeds aan het herstel van mijn fundering en help ik graag andere mensen om dit in zichzelf te herstellen zodat zij zich kunnen verbinden met hun innerlijke wijsheid, licht en kracht.
Het voelen van emoties, het uiten van emoties wat essentieel is om de energie in mijn lichaam te laten stromen’. Het leren omgaan en verwerken van de pijnlijke gevoelens die wij alle tegenkomen. Maar ook de negatieve gedachten waar ik mijzelf mee omlaag kan halen keer op keer. Het herkennen van deze patronen zodat ik deze kan omzetten. Welke onvervulde behoeften blijven nog in mijn lichaam hangen omdat de pijn niet doorvoeld en erkend is?
Elk nieuw inzicht en gevoel erkennen heelt en maakt vrij. Dit maakt verbinden makkelijker. Ieder mens kan kiezen om zich vrij te maken van blokkades die de weg van het hart blokkeren. De vraag is hoe? Wat past bij jou?
Ik gun iedereen herstel van zijn of haar fundering. De fundering waar veiligheid door acceptatie de basis vormt om zelfliefde, talent en kracht te manifesteren.
Acceptatie van het leven dat je is gegeven.
Acceptatie van wat het leven je heeft gebracht.
Om op het punt te komen dat je je realiseert dat je invloed kunt uitoefenen op je eigen leven en dat jouw invloed zelfs van heel grote invloed is op de nieuwe generatie.
Conclusie:
Wat mij duidelijk is geworden door deze documentaire is dat het kunnen genieten van succes in vitaliteit afhangt van de fundering die je in je leven hebt opgebouwd. Is die fundering onveilig dan betekent dat dat je ergens ‘het gevoel waardig te zijn’ en je geliefd voelen niet heb kunnen verankeren. Dat betekent niet dat je verloren bent maar dat je de verbinding met jezelf met je eigenliefde bent verloren.
Het goede nieuws, je kan elk moment besluiten die verbinding te herstellen. Dat is wel werken aan de verbinding met jezelf. Maar ieder mens is het waard de verbinding te ervaren en de liefde in zichzelf te erkennen. Laten wij elkaar helpen door elkaar te zien. Elkaar zien en erkennen in de worstelingen die we doormaken in het leven. Door elkaar te zien helpen wij elkaar een stukje verder in de erkenning naar zelfliefde.
Dus wat verlang jij voor jezelf? Hoe kom je er toe om daar daadkrachtig aan te werken? Welk voorbeeld wil jij geven aan de nieuwe generatie?
Hoe sterk is jouw vertrouwen en gevoel van veiligheid om jezelf te zijn met al je emotionele uitspattingen?
Bouw je ook mee aan een nieuwe fundering in jezelf van veiligheid door geloof in jezelf en vertrouwen in het leven?
Ik help en inspireer je graag.
Liefs Indra
Recente reacties