Wie herkent ergens de nieuwsgierigheid naar detoxen? Of zelfs de gedachten; ‘een detox zou ik best eens willen doen’, om er vervolgens niet meer bij jezelf op terug te komen. Jaja. Die laatste kom ik al een paar jaar tegen. Tot NU! Ik ben het gaan DOEN. Het komt namelijk nooit uit en daardoor schuif je het weer aan de kant. Ik kan je nu al zeggen er is altijd een weg! Als je wilt en het pad van mogelijkheden kiest dan komen oplossingen van alle kanten. Gewoon DOEN. Je gaat voor een commitment naar jezelf en daar pluk je de vruchten van.
Waar kwam die impuls van actie nu vandaan? Dat ga ik met jullie delen. Er zullen verschillende lagen van bewustzijn voorbij komen. Ik ben nu eenmaal van de dieptewerking. En dat doet de detox ook haha.
Op het moment dat er kwartjes bij mij vallen dan kan ik mij zo bevrijd en helder voelen.
Even wat korte achtergrondinformatie over het lichaam. Ik ben mij de laatste jaren zo veel meer gaan verwonderen over de intelligentie van het lichaam. Het feit dat wij zo verwijderd zijn geraakt van ons gevoel waardoor wij vaak vele signalen missen die ons lichaam ons aandraagt. Ik bedenk mij dat ik daar ook genoeg over weet te schrijven. Dat even voor een volgende keer.
Terug op de impuls die ik kreeg tot de detox. Hoe ontstond dat bij mij?
In de week voor mijn besluit rommelde mijn maag elke keer. Pas ’s avonds in bed merkte ik het eigenlijk op. In die stilte kon ik voelen hoe deze rommelde en geluid maakte. Ergens rinkelde dat belletje door in de woorden; ‘Indra je lichaam praat met je’. Oké en ik ging aan het innerlijke dialoog. Wat wilde mijn lichaam hiermee zeggen? Ik vroeg het in mijn hoofd en er popte ‘reinigen’ in mijn op. Ik dacht vervolgens aan detox. Deze gedachten waren mij al veel vaker gepasseerd maar nu bleef mijn maag rommelen en ook rechts onder mijn ribbenboog voelde ik een signaal door een bepaald drukkend gevoel in mijn lever. Ik dacht; misschien wel goed om dit serieus te nemen. Vervolgens lieten 3 mensen in mijn netwerk ineens via facebook zien dat zij bezig waren met een detox. Toeval? Of bevestiging van mijn ingeving?
Ik stelde mij voor hoe het zou zijn voor mij als ik mijn lichaam vanbinnen zou reinigen. Een frisse schoonmaakbeurt voor mijn organen, alle troep gekleefd aan mijn darmwand heerlijk schrobben. Door mijn inleving moedigde ik mijn intrinsieke motivatie aan. Wat zou ik mij opgefrist voelen en wat is het eigenlijk toch respectvol naar mijn lichaam om op deze manier aandacht te geven. Mijn intrinsieke motor draaide.
Ik besloot direct in de actie. Ik bestelde een detox van 9 dagen waar andere mensen in mijn omgeving enthousiast over waren. Dat scheelde weer zoekwerk en keuzes, waar ik al eerder in verzeild was geraakt en achter mij liet zonder resultaat.
Ik dacht ‘ik ga gewoon ervaren wat dit doet’. Zo gezegd, zo besteld, zo gestart de volgende dag. Buiten dat ik ‘t té smerig vond voor t goede doel met mijn neus dicht bleef ik wel goed voelen. Ergens rommelde het voor mij. Toen ik na 2 dagen nog steeds geen ontlasting had begon ik mij een beetje zorgen te maken. Vervolgens begon een vriendin over een ander kuur toen ik gelijk dacht; ‘die ga ik de volgende keer doen’. Scheelt ook weer zoekwerk. Hoe gemakkelijk soms de dingen op je pad kunnen komen. Wie er niet in stapt die ontdekt t niet.
Deze kuur had naast het reinigen en resetten van voedingspatronen de nadruk op het afvallen en daar liet ik mij een beetje door afleiden. Ik eet al zoveel jaren heel bewust daar lag mijn focus totaal niet op. Mijn intentie lag niet op afvallen. Maar ook de afleiding daagde mijn mentale vermogens uit tot focus op het einddoel en blijven voelen van de signalen van mijn lichaam. Einddoel van vitaal en vol energie omdat ik van binnen de boel flink heb gereinigd.
Ik ontdekte vooral ‘de ruimte’ die ontstond doordat ik ervaarde hoe mijn mentale vermogen gekoppeld was aan mijn fysieke resultaat. Daar bedoel ik mee. Ik nam met mijn gedachten een besluit. Door dit commitment met mijzelf voedde ik mijn innerlijke kracht wat zich weer uitte in een gemakkelijke opgave om dit vol te houden.
Waar ik achter kwam; dat wat je verder in jezelf hebt aan te boren als het even lastig is, is de focus op je doel. Wat wil je jezelf geven? Geloof vooral altijd dat je het kan. Je hebt t immers nog nooit gedaan dus… En elke keer weer je committeren aan deze afspraak met jezelf. Hoe trots ik op mijzelf kan zijn als ik de eindstreep haal. Het is net als een hardloop wedstrijd. Het is jezelf uitdagen maar wel in verbinding blijven met je lichaam.
Bizar wat er verder gebeurde. Op dag 5 ervaarde ik een bepaalde vertraging in mij waardoor ik beter kon luisteren naar mijn innerlijke stem. Het gaf mij een ingeving waar ik werkelijk zo dankbaar voor ben. Dus ook hieruit werd voor mij weer die ruimte zichtbaar die mijn commitment gaf.
Het lijkt wel of de verbinding tussen mijn lichaam en geest beter stroomt. WOW eigenlijk. Dit had ik nodig.
Oh en nog iets bijzonders. Na wat obstipatie kon ik eindelijk naar ‘t toilet. Wat een opluchting maar dit was nog maar het begin. Loslaten van allemaal oude troep. Zo voelde het voor mij. Dus weer een stukje ruimte. Wat ik losliet was een stukje rigiditeit ook wel starheid, rechtlijnig kijken. Een patroon dat ik ooit heb in gezet om mij zelf te beschermen tegen pijn. In dit geval was het de pijn die ik voelde als ik mij niet gesteund voelde. Vanuit die pijn ben ik gewoon rechtdoor gegaan met zijkleppen op, dan kon mij niks raken. Alleen lukte het mij ook wel. En dat lukte ook altijd. Maar fijn, nee! Het voedde mijn gevoel van eenzaamheid. Het inzicht en bewustzijn en het fysiek loslaten was dus nodig om dit patroon volledig te doorbreken.
Het inzicht viel ineens toen ik een verhaal aan het vertellen was aan een vriendin over een voorval. Ineens had ik overzicht en zag ik alle andere mensen ook met hun behoeften. Ontroerend gewoon. Wow hoe fijn. Hoe vast kan iets in je systeem zitten. En wat heeft het nodig om losgelaten te worden. Blijkbaar kunnen bepaalde óude’ niet meer dienende gedragspatronen fysiek vasthouden aan je lichaam en energie blokkeren.
Het mooie weten dat ik er ook nog mee kan verbinden is dat de dikke darm als orgaan staat voor gedragspatronen als ‘vasthouden’, rigiditeit en projectie. De dikke darm heeft zich hier dus letterlijk van een blokkade bevrijd. De energie kan weer stromen, yeahhh. Hoe bijzonder toch dat alles met elkaar samenhangt.
Het blind op mijn doel afgaan had ruimte gemaakt door in verbinding met alles om mij heen naar mijn doel te werken. Heel dankbaar!
Conclusie DOEN! Geen zijpaden in je hoofd gaan bewandelen als dezelfde gedachten elke keer weer voorbij gaan. LUISTER en ACTIE. Het brengt je mogelijk ook in een diepere verbinding met jezelf. You never know till you find out. Ik bedank mijzelf voor het luisteren naar die innerlijke stem want het heeft mij zeker NU al iets gebracht en ik ben nu op de laatste dag om het héle weekend dansend en wel te gaan vieren dat ik weer naar mijn innerlijke stem heb geluisterd en gehandeld met SUCCES!
Liefs iNdra
Recente reacties