Lieve mensen, ik wil even een prachtig momentje met kleuters gisteren met jullie delen. Ik had gisterenmorgen zo’n opborrel momentje waarin ik dacht. “Het is nu mooi weer, kinderen moeten extra naar buiten” Nu heb ik een prachtig middel waarmee je innerlijke kracht ofwel balans kan leren voelen. Dat is de ‘slackline’. Een strakgespannen lijn tussen 2 bomen waarop je kunt lopen en met beoefenen allerlei kunstjes kunt uitvoeren. Ik heb de dieptewerking van dit ding gevonden en ervaren. Ik deel dit graag met kinderen en volwassenen.
Ik stelde de juf voor bij de inloop om dit in de ochtend op een veldje verder op te gaan doen. Ik had op de heen weg naar school al 2 bomen gevonden. Een geheel onverwachts voorstel en zij durfde het aan!! Toppie daar hou ik van. ‘out of the box’ noem ik dat en dat zijn vaak de mooiste momenten. Het was een genot om de kinderen in het gras in een kring te zien zitten genieten in het zonnetje van hun tussendoortje.
Even gezamenlijk wat korte visualisatie oefeningen gedaan om vervolgens naast vrij spel om de beurt ‘de slackline’ te ervaren.
Ik had verzonnen 3 kinderen op het kleed en de anderen kinderen fijn spelen maar nee die lijn was wel héél aantrekkelijk en interessant en het liefst gingen zij er met z’n allen op. Ook helpen ze zooo graag.Prachtig en vol enthousiasme en liefde.
Het bizarre wat ik vind van deze ervaring,die ik overigens iedereen graag zou willen laten ervaren, is het volgende:
Op het moment dat het kind in staat is focus te hebben op de boom voor zich en de aandacht naar de buik kan verplaatsen, met behulp van de ademhaling de energie omlaag kan brengen naar de buik, dan valt de lijn stil ( die in het begin trilt) en de steun aan mij neemt af! Dit is echt bizar!! Het kind maakt in werkelijkheid verbinding met zichzelf met het rustpunt (balans) en zijn of haar eigen kracht (in de buik). MAGISCH vind ik dat. Het vraagt even aandacht en begeleiding. De spanning valt weg en het kind is in verbonden met zijn of haar innerlijke kracht.
Dit lukt niet bij ieder kind helaas vanwege de korte tijd en de de afleiding. Wie herkent ook afleiding? Afgeleid worden van focus en verbinding in het dagelijks leven? Geloof mij, oefening doet wonderen! ‘De slackline’ is dus een prachtig middel te ervaren en VOELEN! Een mooie ervaring om mee te nemen.
Nog zo’n momentje van ‘het onverwachtse’ dat ik graag wil delen. Een paar kinderen moesten plassen. Wat nu? Naar school? Dan ging het moment voorbij want in mijn ééntje kon ik dit niet doen. Ja en nu? In de bosjes dan maar. Ojee wat als iemand hier iets van vind? Tja, dan zou je laten lijden door angst voor de reactie van de ander. We besloten ons over te geven en de ervaring bovenaan te plaatsen. Goede keuze? Ik vind van wel! Overigens voor het kind is dit geen enkel probleem om te plassen in de natuur. Wie daar in het algemeen problemen van maakt zijn de volwassenen. Heel veel mag niet. Laat het woordje ‘niet’ nu net een allergische reactie opwekken bij kinderen dus die horen ze vaak ‘niet’. Natuurlijk kan het niet altijd en zoek je naar een passende oplossing. Voor nu was die er even niet binnen de beschikbare tijd. Dus, voor deze ene keer mag het dan. Wat een vrijheid!! Om als volwassenen te kunnen zeggen ‘het mag’ is lef hebben! Om als kind te horen ‘het mag’ is een bevrijding. Een grote ontspannen glimlach als beloning. Het was zelfs zo uitnodigend dat ineens iedereen moest plassen, haha. Dan gaat er een belletje rinkelen. Stop, ho, grens. “Ik weet zeker dat jij het nog wel even kan ophouden tot we weer op school zijn!” Een mooie uitnodiging op ‘het kunnen’.
Als klap op de vuurpijl kwam mijn verbinding die ik leg met kinderen die het moeilijk hebben in een prachtig gedichtje uit mij stromen na afloop.
Zie mij
Ik heb een draaikolk in mijn hoofd en mijn oren zijn verdoofd.
Ik voel mij niet gezien en niet gehoord.
De wereld ruist. Mijn innerlijke kracht is verstoort.
Ik weet niet waar ik het vinden kan. Ik word er werkelijk radeloos van.
Waar kan ik mijn veiligheid vinden? die innerlijke rust en welbevinden?
Ik wil controle. Ik weet niet hoe. Mijn lichaam huilt. Ik voel mij moe.
Joehoe!
Ik voel mij machteloos, krachtig en toch verlaten.
Zie mij! Kijk eens even in mijn ogen. ‘VOEL’ en houd eens op met praten.
Door Indra Tulling, 6 juli 2015. Met een hele dikke knuffel en dank aan de juf!
Fijne zomer allemaal!
TIP: zeg wat vaker. HET MAG! voor een bevrijdende zomer!
Recente reacties